Betekenis van:
inductie

inductie (de ~)

Zelfstandig naamwoord

het opwekken van een magnetisch of elektrisch veld d.m.v. een naburig magnetisch of elektrisch geladen lichaam

inductie (de ~)

Zelfstandig naamwoord

inductie

Zelfstandig naamwoord

inductie

Zelfstandig naamwoord

het opgang komen van een ontwikkeling in een organisme of weefsel door beïnvloeding door een ander deel

inductie

Zelfstandig naamwoord

de beïnvloedende werking door iemand met een geestelijke stoornis op mensen uit zijn omgeving

inductie

Zelfstandig naamwoord

het redeneren waarbij men de afwijking als uitgangspunt neemt en daaruit de algemene regel probeert af te leiden

inductie

Zelfstandig naamwoord

een bewijsvoering door de systematiek van enkele typerende gevallen vast te stellen en te bewijzen dat alle overige gevallen zich overeenkomstig gedragen

inductie

Zelfstandig naamwoord

de klankwijziging van een klinker door de klank van de erop volgende lettergreep

inductie

Zelfstandig naamwoord

het ontstaan van een spanning in een elektrische geleider door een wijziging in het omringende magneetveld

Inductie
magnetische inductie
polyploïdie-inductie.
inductie van resistentie in planten
Inductie van anesthesie bij veulens.
Doel: Premedicatie en inductie van anesthesie.
Zelfinductiespoelen met een inductie van niet meer dan 62 mH
Zelfinductiespoelen met een inductie van niet meer dan 62 mH
waarvan ruw staal uit elektrische (vlamboog- en inductie-) ovens
Narijping van bananen, kiwi’s en kaki’s; bloei-inductie van ananas
Zelfinductiespoelen met een inductie van niet meer dan 62 mH
waarvan ruw staal uit elektrische (vlamboog- en inductie-) ovens.
een "kritische temperatuur" bij afwezigheid van magnetische inductie hoger dan 9,85 K (–263,31 °C); en
Het product moet voldoen aan eisen in verband met hoogst toelaatbare hermagnetiseringsverliezen, magnetische inductie en stapelfactor.
„technologie” voor magnetische inductie voor de ononderbroken voortstuwing van civiele transportmiddelen.